All Eijun weekly-shojo manga
ถ้าจะให้พูดถึงองค์ประกอบของโชโจมังงะทุกครจะนึกถึงอะไร?
ต้องมีพระเอกที่หล่อ บ้านรวย เก่งเทพไปทุกเรื่อง มีสาวมาติดตรึม แต่ที่สำคัญที่สุดคือต้องซึนแสนจะซึนกับนางเอก แม้ว่าทุกคนจะดูออกว่าตัวพระเอกน่ะชอบนางเอกมากๆแต่พระเอกจะไม่รู้ตัวหรือแกล้งไม่รู้ จนเพื่อนพระเอกต้องกุมขมับ
“โอ่ย มิยูกิวันก่อนซ้อมกับซาวามุระเป็นไงมั่ง?”
คุราโมจิผู้ทำผมทรงที่ชวนให้นึกถึงแยงกี้ถามเพื่อนสนิท(?)ที่นั่งอารมณ์ดีพลางมองไปที่หน้าต่าง
“ก็ดีแบบเรื่อยๆแหละนะ”
คนตอบตอบด้วยเสียงระรื่น
“ดีแบบเรื่อยๆนี่คืออะไรฟะ? แล้วมีความคืบหน้ามั้ย?”
คนโดนถามมองตัวคนถามด้วยสายตาเหมือนสงสัยว่าคนถามเพี้ยนไปแล้วหรือเปล่า
“ก็หมอนั่นก็พัฒนาขึ้นเรื่อยๆไง อีกหน่อยก็คงยิ่งเป็นกำลังสำคัญของทีม”
“ไม่ใช่เรื่องนั้น!!”
คุราโมจิไม่รู้จะอธิบายยังไงดีรวมถึงไม่รู้ด้วยว่าที่กัปตันทีมดูไม่รู้เรื่องนั้นไม่รู้จริงหรือแกล้ง
“แล้วมันเรื่องอะไรล่ะ?”
พอเห็นคนตรงหน้าทำหน้าเด๋อด๋าคุราโมจิก็ได้แต่ยอมแพ้ และตัดสินใจที่จะปล่อยเรื่องของสองคนนี้ให้เป็นไปตามเวรตามกรรม ตัวเขาเองไม่ได้มีหน้าที่เป็นพ่อสื่อให้ใครซะหน่อย!
“แต่หมอนั่นก็เก่งขึ้นจริงๆน้า~” มิยูกิพึมพำแบบอารมณ์ดี
คุราโมจิอยากจะบอกว่าให้ไปบอกกับเจ้าตัวเองแต่ก็คิดได้ถึงความซึนอย่างไม่น่าเชื่อของเพื่อนสนิทจึงได้แต่มองเขม่น
ในโชโจมังงะยังจะต้องมีนางเอกที่เป็นที่รักของทุกคน
นางเอกนั้นโดยมากจะใสซื่อ เด๋อด๋า มีนิสัยเด็กๆที่ชวนให้คนรอบข้างเกิดคิดอยากถนอมและแน่นอนว่าแม้แต่พระเอกผู้แกล้งทำเป็นเย็นชาก็อดไม่ได้หรอกที่จะโอ๋ตัวนางเอกไปด้วย
แต่ที่สำคัญที่สุดคือตัวนางเอกน่ะจะต้องมองว่าพระเอกนั้นคือยอดเขาเอเวอเรสที่ยากต่อการพิชิต และตัวพระเอกที่แสนดีแสนเพอร์เฟคนั้นคงไม่มีวันจะหันมามองที่ตัวเองที่แสนธรรมดา แม้ว่าทุกคนในเรื่องจะมองออกว่าพระเอกน่ะชอบนางเอกขนาดไหนแต่คุณนางเอกของเราน่ะจะไม่รู้ตัวหรอกนะ!
และแน่นอนว่าความใสซื่อจนแทบเรียกได้ว่าโง่แบบน่าเอ็นดูนี้ก็ทำให้เหล่าเพื่อนนางเอกต้องกุมขมับเหมือนกัน
“เอย์จุนคุง เอานมหน่อยมั้ยผมพึ่งไปซื้อมา”
“โอ๊ะ แต้งกิ้ว!!”
เด็กหนุ่มผมชมพูยิ้มหวานก่อนจะยื่นกล่องนมสี่เหลี่ยมให้กับเพื่อนสนิท
“วามุระ ปากเลอะหมดแล้ว!”
“ทิชชู่ๆ”
“อ้ะ โทษที!!”
คาเนะมารุเพื่อนร่วมทีมพ่วงตำแหน่งพี่เลี้ยงส่วนตัวของซาวามุระบ่นเจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลที่กินเลอะเป็นเด็กๆในขณะที่โทโจผู้ที่เป็นคนดีอันดับหนึ่งของทีมจากคำยืนยันของเจ้าของหมายเลข18รีบยื่นทิชชู่ให้กับเพื่อนร่วมกลุ่มให้ได้ทำความสะอาด
กลุ่มเด็กปีสองแห่งเซย์โดที่ประกอบด้วย ซาวามุระ ฮารุอิจิ ฟุรุยะ คาเนะมารุและโทโจมานั่งรวมกลุ่มกินข้าวกลางวันกันบนชั้นดาดฟ้า เด็กหนุ่มทั้งห้าที่เป็นกำลังสำคัญให้กับเซย์โดนั้นเอาจริงๆก็ดูเหมือนพี่เลี้ยงทั้งสี่กับเด็กในการปกครองหนึ่งคนในสายตาของคนอื่นๆ
“แล้ววันก่อนที่ซ้อมกับมิยูกิเซมไปเป็นยังไงบ้าง”
ฮารุอิจิถามถึงรุ่นพี่พาวงตำแหน่งแคชเชอร์ของทีม
“ก็เอาแต่บ่นๆว่าชั้นน่ะยังใช้ไม่ได้ในหลายจุด นี่ฮารุอิจิชั้นน่ะมันไม่ได้เรื่องขนาดนั้นเลยเหรอ”
ซาวามุระทำหน้าจ๋อยๆขณะเขี่ยอาหารไปมาในกล่องเบนโตะของตัวเอง แต่ภาพที่ทุกคนเห็นดูจะเป็นหมาน้อยที่หางตกหูลู่มากกว่า
“ไม่หรอกน่า เอย์จุนคุงน่ะสำคัญกับทีมเราจะตายไป หลายๆเกมที่เราชนะมาได้ก็เพราะเอย์จุนคุงนะ”
ฮารุอิจิปลอบเสียงอ่อนก่อนจะหันไปส่งซิกให้กับเพื่อนร่วมรุ่นอีกสองคนที่เหลือยกเว้นเอสของทีมที่หลับไปแล้ว
“ใช่แล้ว ซาวามุระ!”
“อย่าทำหน้าจ๋อยแบบนั้นสิวามุระ!!”
หางที่ลู่ลงนั้นกระดิกไปมาน้อยๆเมื่อได้รับกำลังใจจากเหล่าเพื่อนสนิท(พี่เลี้ยง)
“ดีล่ะ! งั้นช่วงโกลเดนวีคที่จะมาถึงชั้นจะทำให้หมอนั่นยอมรับชั้นให้ได้เลย!!”
“ไม่ใช่ว่าเค้ายอมรับไปนานแล้ว…”
ฮารุอิจิพึมพำเบาๆอย่างสับสนกับความไม่รู้อะไรเลยของเพื่อนรัก โดยที่คาเนะมารุกับโทโจได้แต่เอามือตบบ่ากับส่ายหัวให้แบบปลงๆ
ในโชโจมังงะยังจะต้องมีนางร้าย ที่ร้ายจนทุกคนสงสัยว่าไปเอาเอนอจี้ความร้ายกาจนี้มาจากไหนเยอะแยะ
พวกเธอเหล่านั้นมีข้อดีอย่างแรกเลยคือหน้าตาที่สวยดูดีเป็นเจ้าหญิงจนทำเอาเหล่านางเอกของเราต้องหดตัวด้วยความไม่มั่นใจในตัวเอง
และที่สำคัญคือพวกหล่อนจะมีสกิลพิเศษที่ทำให้นางเอกยิ่งรู้สึกด้อยกว่าลงไปอีก และนั่นเองก็ทำให้พระเอกกับนางเอกน่ะทะเลาะกัน!
“นี่ดูอีกแล้วเหรอครับ!”
Southpaw แห่งเซย์โดยืนจ้องหน้ากัปตันทีมด้วยใบหน้าที่ใครมาเห็นก็ต้องรู้ว่างอน
เหตุมันเกิดเพราะซาวามุระที่พึ่งเสร็จจากการวิ่งกับคู่หูคู่ใจนั้นเดินผ่านโรงอาหารและได้เห็นกัปตันทีมนั่งดูวิดิโอการแข่งของอินาจิตสึหรือถ้าจะพูดให้ชัดๆเลยก็คือนารุมิยะ เมย์ด้วยสายตาที่ชื่นชม
คนเป็นรุ่นน้องพองแก้มออกเหมือนจะบอกว่าโกรธแล้วนะแต่ในสายตาคนที่มองเข้ามาคงไม่มีใครกลัวหรอก
“นายจะมีปัญหาอะไรมากมายกับแค่ที่ชั้นดูเทปของอินาจิตสึเนี่ย?”
คนโดนโกรธเกาหัวแบบไม่เข้าใจว่าทำไมถึงกลายเป็นสนามอารมณ์
“ก็ถ้าคุณไม่ดูด้วยสายตาแบบชื่นชมคู่แข่งขนาดนั้นผมก็จะไม่ว่าหรอกครับ!!”
“ก็หมอนั่นฝีมือดีจริงๆนายจะให้ชั้นเบ้ปากเหรอไง!?”
คนโดนดุเริ่มเบะปากน้อยๆ น้ำตาเริ่มคลอเบ้า
“ซาวามุระ…”
มิยูกิตกใจกับรีแอคชั่นที่ไม่ได้คาดการ์ณไว้จนเริ่มลนลาน
“ก็ถ้าจะชื่นชมขนาดนั้นทำไมตอนเค้าชวนไปอยู่ด้วยกันถึงไม่ไปอยู่กะเขาล่ะครับ!? จะได้ไม่ต้องมาเสียใจภายหลัง”
“แต่ชั้นไม่เสียใจเลยนะ”
“โกหก!!”
มิยูกิยกมือขึ้นไปลูบๆหัวรุ่นน้องด้วยท่าทางที่เหมือนลูบหัวหมาที่งอนที่ไม่ได้ไปเดินเล่น
“ชั้นดีใจนะที่ได้รับลูกของนาย”
คนฟังชะงักค้าง กลืนคำพูดที่เตรียมไว้กระแหนะกระแหนอีกฝ่ายลงคอ และแม้แต่ตัวคนพูดเองก็ยังต้องมบทวนตัวเองว่าได้พูดออกไปจริงมั้ย
ทั้งสองสบตากันครู่หนึ่งและก่อนที่จะมีใครได้พูดอะไร…
“เอย์จุนคุง!”
“ซาวามุระ!!”
“วามุระ!”
“ซาวามุระเซมไป”
เหล่าผู้พิทักษ์ซาวามุระทั้งสี่ก็ปรากฏตัวขึ้นที่ประตูโรงอาหารที่เดิมทีมีพวกเขาอยู่กันสองคน พอทั้งสี่คนเห็นสีหน้าของพิชเชอร์ตัวน้อย(?)ของทีมต่างก็หันมามองคู่กรณีของเจ้าตัวด้วยสายตาที่ทำให้มิยูกิขนลุก
“เอย์จุนคุงไม่ร้องไห้นะ”
“ซาวามุระอย่าร้องนะเฟ้ย!”
“วามุระกินอะไรหวานๆมั้ย?”
“…grrr”
มิยูกิมองภาพตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่า ไม่สามารถทำความเข้าใจได้ว่าทำไมคนที่อยู่มอปลายปีสองแล้วถึงได้ยังถูกประคบประหงมแบบเด็กน้อยโดยเฉพาะจากคนที่เป็นรุ่นน้อง…
คนโดนปลอบปาดน้ำตาน้อยๆก่อนจะขยับปากพูด
“ถึงที่คุณพูดมาจะแค่หลอกผม แต่ผมก็ดีใจนะครับ”
คนพูดสูดจมูกฟุดฟิดเหมือนเด็กน้อย
มิยูกิยิ้มแบบที่ดูจริงใจอย่างหาได้ยาก
“คนอย่างชั้นถ้าแค่จะให้กำลังใจใครก็ไม่จำเป็นต้องพูดขนาดนี้หรอก”
คนฟังเกิดอาการหน้าแดงจนต้องสะบัดหนีจนทำให้ในหัวของเพื่อนพระเอกและเพื่อนนางเอกเต็มไปด้วยจุดไข่ปลา
“นี่เรามาผิดเวลารึเปล่าครับ”
ฮารุอิจิหันไปถามคู่หูรุ่นพี่ที่เข่นเคี้ยวเขี่ยวฟัน
“หุบปากน่า”
“อ่า…น่ารำคาญ”
คาเนะมารุแทบอยากแทรกแผ่นดินหนี
“Grrr”
ในขณะที่คนรอบๆนั้นเกิดอาการอยากจับหัวทั้งสองคนมาโขกกันให้รู้แล้วรู้รอด
รุ่นพี่รุ่นน้องตัวต้นเรื่องก็จ้องหน้ากันแบบอึกอักไม่รู้จะพูดอะไรพร้อมแผ่บรรยากาศประหลาดๆ
ที่สำคัญคือในโชโจมังงะน่ะแม้ทุกคนจะรู้ว่าตัวเอกทั้งสองน่ะชอบกันและกันแถมยังทำตัวเหมือนคบกันแต่พระเอกกับนางเอกน่ะจะไม่รู้เรื่องนี้หรอกนะ!
กว่าที่คู่แบตเตอรี่แห่งเซย์โดจะรู้ตัวว่าอีกคนรู้สึกยังไงกับตัวเองและตัวเองรู้สึกยังไงกับอีกคนน่ะคงใช้เวลาอีกนาน ยังไงก็ขอให้ผู้อ่านทุกท่านใจเย็นๆและเอาใจช่วยคู่รักบากะไปจนกว่ามังงะเรื่องนี้จะจบลง
THE END
คลังฟิคจากทวิตเตอร์(และอื่นๆ) 